«ذلِکَ نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْآیاتِ وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ».
«این داستانهایى که بر تو مىخوانیم از آیات [الهى] و پندهاى حکیمانه است».
«الر تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْحَکِیمِ» .
«الر- این است آیات کتاب استوار و خللناپذیر».
«وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ» .
«سوگند به قرآن کریم».
معناى آیات این است: قرآنى که آیاتش به وسیله خداوند به محکمترین مرحله فرو فرستاده شده، و همین محکم بودنش، بهترین دلیل بر نبوت رسول ماست.
قرآنى که به حکمت تربیت مىکند، و به عقل و نفس، راه مستقیم حق را نشان مىدهد.
قرآنى که حقایق و معارف، قوانین و شرایع و پندها و موعظهها را براى هدایت مردم بازگو کرده است.
قرآن به انسان حیات حکیمانه مىبخشد و حیات حکیمانه بر دو پایه اساسى استوار است: علم و عمل.
شناخت حقوق، مسئولیتها، وظایف، تکالیف، و کیفیت ارتباط صحیح با مردم، حکمت نظرى، و عمل بر وفق آن شناخت، حکمت عملى است، و انسانى که این چنین شناخت و عملى داشته باشد حکیم است و به قول قرآن هر کس آراسته به حکمت باشد، به او خیر کثیر عنایت شده است:
«وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً» .
«حکمت را به هر کس بخواهد مىدهد، و آنکه به او حکمت داده شود، بىتردید او را خیر فراوانى داده اند».
.jpg)
